Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Οι κίνδυνοι της υπερβολικής δημοκρατίας

Γιόζεφ Γκέμπελς, 1929

Στη σφαίρα της θεωρίας, πρέπει να χτυπήσουμε στη ρίζα της την υπερβολική δημοκρατία, γιατί εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την ....
ενότητα του Κόμματος και του λαού. Πρώτα από όλα πρέπει να τονιστεί ότι ο κίνδυνος της υπερβολικής δημοκρατίας έγκειται στο γεγονός ότι καταστρέφει εντελώς την κομματική οργάνωση, και αποδυναμώνει και υπονομεύει εντελώς τη μαχητική ικανότητα του Κόμματος και του λαού, πολώνοντας τις μάζες και κάνοντάς τις ανίκανες να δώσουν τις μάχες που απαιτούνται για την εθνική ενότητα, προκαλώντας έτσι τη διάσπαση και οδηγώντας σε μια βέβαιη ήττα. Ως επόμενο, πρέπει να σημειωθεί ότι οι ρίζες της υπερ-δημοκρατίας βρίσκονται στον αστικό ατομικισμό και την απαξίωση κάθε πειθαρχίας. Όταν αυτά τα χαρακτηριστικά παρεισφρύουν στις μάζες, προκαλούν αποδιοργάνωση και ανυπακοή. Τέτοιες υπερδημοκρατικές ιδέες λοιπόν είναι ασύνδετες με το μαχητικό και συναγωνιστικό πνεύμα που πρέπει να μας διακρίνει. Στη σφαίρα της οργάνωσης, πρέπει να υπάρχει πάντα μια συμπαγής κεντρική διοίκηση, που θα ακολουθεί και θα κάνει πράξη τα συμφέροντα του λαού και του έθνους. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τα παρακάτω πέντε βήματα: 1) Τα ανώτερα στρώματα του κράτους πρέπει να δίνουν σωστή καθοδηγητική γραμμή και αποτελεσματικές λύσεις σε όλα τα προβλήματα που εμφανίζονται, με στόχο να αποτελέσουν κέντρα καθοδήγησης και παράδειγμα προς μίμηση για όλο το λαό 2) Τα ανώτερα στρώματα του κράτους πρέπει να γνωρίζουν καλά τη ζωή και τις συνήθειες του λαού, όπως και την κατάσταση των χαμηλότερων στρωμάτων, ώστε να μπορούν να ανταποκρίνονται στα καθημερινά κρατικά και λαϊκά προβλήματα με σωστό τρόπο. 3) Κανένας κρατικός λειτουργός δεν πρέπει να παίρνει αποφάσεις διαφορετικές από το συμφέρον του κράτους, του κόμματος και των μαζών. Όταν μια απόφαση παρθεί, πρέπει να εκτελείται από όλους ανεξαιρέτως, χωρίς αποκλίσεις ατομικισμού. 4) Όλες οι αποφάσεις κάθε σημασίας που παίρνονται από τα υψηλότερα κρατικά στρώματα πρέπει να γίνονται γνωστές στα χαμηλότερα στρώματα. Μια μέθοδος είναι να καλούνται συχνά συναντήσεις ακτιβιστών και άλλων συναγωνιστών μας, ώστε να περνιέται σε όσο και περισσότερους η γραμμή του εθνικοσοσιαλισμού κα5ι να αποφεύγονται ατομικές ιδέες χωρίς ευρύτερη αποδοχή. Σημαντικό επίσης πεδίο προπαγάνδας των εθνικών ιδεών είναι οι ένοπλες δυνάμεις, όπου το δηλητήριο της υπερ-δημοκρατίας είναι δύσκολο να εμφανιστεί, μιας και υπάρχει υψηλότερος βαθμός υπακοής και μαχητικών αξιών. 5) Τα χαμηλότερα στρώματα της κρατικής διοίκησης και της διοίκησης του στρατού πρέπει να συζητούν μεταξύ τους τα διατάγματα των υψηλότερων στρωμάτων, ώστε να τα κατανοήσουν καλά και να μην υποπέσουν σε λανθασμένες ερμηνείες και ατομικές αποφάσεις που μπορούν να διασπάσουν την εθνική ενότητα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου