Έπεσε το όνομα του Τζιμπρίλ Σισαί στο site του αποδυτηριάκια με αφορμή την κουβέντα του πασίγνωστου κυρίου Αγάθωνα Ιακωβίδη, που με την μουστάκα του, μας είπε ότι δεν γίνεται ένας ρεμπέτης να μην είναι γάβρος. Νόμος είναι αυτός της ρεμπετοσύνης! Απαγορεύεται να είσαι βάζελος και ρεμπέτης. Μόνον γάβρος.
Επί του θέματος να προσθέσουμε και κάτι άλλο. Ο μεγαλύτερος βαρύμαγκας όλων των εποχών στο ρεμπέτικο τραγούδι ήταν φούστης, και χωρίς φούστα. Όπως το λέω. Να το επαναλάβω. Ο τραγουδιστής, παντρεμένος με παιδιά, οικογένεια, ο γκραν αρχιβαρύμαγκας με τραγούδια ασήκωτα από τη βαρυμαγκιά, ήταν αδελφή. Αδερφάρα. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Δεν είναι προσωπικό. Δύσκολα να έμπαινε κάποιος νεαρός, άγνωστος τραγουδιστής στον κλειστό τότε κόσμο των ρεμπέτηδων, αν δεν τον καπάρωνε κάποιος από τους παληούς ρεμπέτηδες.
Επιστροφή στον Σισαί. Να σε παιδέψω λιγάκι..., γιατί είναι να τα μπλέξεις με τον αποδυτηριάκια. Λίγοι γλύτωσαν. Οι πολλοί έγιναν θαυμαστές, όχι οπαδοί. Μην τα μπερδεύουμε. Λοιπόν. Γιατί να το διαβάζεις Σισέ κι όχι Σισαί; Θα μπορούσε να γραφόταν Συσαί το όνομα του άλλοτε ποδοσφαιστή του Παναθηναϊκού, που είχε φορέσει φούστα, σοβαρή, κοστουμάτη φούστα και μονόχρωμη. Όχι φούστα πολύχρωμη και παιχνιδιάρα σαν κι αυτή που φοράνε οι μουσικοί, οι οποίοι θα παίξουν στην Eurovision με σέντερφορ τον γάβρο Αγάθωνα.
Η γλώσσα είναι μία. Η ελληνική. Δεν υπάρχει καμμία άλλη γλώσσα, γαλλική, αγγλική, γερμανική, ρωσική, κογκολέζικη, κινεζική, τουρκική. Όλοι αυτοί μιλάνε τη διάλεκτό τους. Ακριβώς. Δεν το παίζω ελληνάρας. Ελληνόπληκτος. Προγονολάτρης. Όχι, δεν ανήκω σ'αυτήν την γραφική κατηγορία.
Σισαί. Έτσι μου βγαίνει. Λειτουργεί μέσα μου ένας άγνωστος και σε μένα κώδικας που μου λέει ότι η λέξη Τζώρτζ γράφεται με ωμέγα, όχι με όμικρον. Και τη λέξη Μπαρτσελώνα θα τη γράψω έτσι, όχι Μπαρτσαιλόνα.
Να πω κάτι άλλο. Θεωρώ ότι το απουδαιότερο επίτευγμα που κυκλοφορεί στον πλανήτη Γη είναι η ελληνική γλώσσα, την οποία ουδείς γνωρίζει ποιος την κατασκεύασε, ούτε αν είναι σίγουρα έργο ανθρώπινο. Μιλάω για την αρχαία ελληνική. Ψάχνουν με κομπιούτερ να αποκωδικοποιήσουν γιατί τον αέρα τον είπαν αήρ και το νερό, ύδωρ. Κι εσύ αύριο γράψε οίδορ το νερό και αϊρ τον αέρα. Δεν τρέχει τίποτα. Αφού δεν μπορείς να καταλάβεις τη μυστική δύναμη του εργαλείου, εννοώ της ελληνικής γλώσσας, που μόνον αυτή μπορεί να σε φέρει διανοητικά σε επαφή με ό,τι υπάρχει πέραν και πέραν του πέρατος, στο υπερπέραν.
Τσάι. Άσε πώς θα το γράψεις. Δεν μπορείς όση προσπάθεια κι αν καταβάλεις να πεις τη λέξη τσάι, όπως θα την προφέρει ο Ρώσος. Τσάι το λέει κι αυτός το τσάι. Μόνο που θα χαμογελάσει ο Ρώσος με τον τρόπο που θα εκφέρεις, εσύ ο Έλληνας μία ξένη λέξη τη λέξη “τσάι”. Δεν το ήξερες κι αυτό; Ότι εσύ το έλεγες τέιον κι όχι τσάι.
Πήραμε την κατηφόρα. Από τον Σισαί στους ρεμπέτες και ο κερατάς ο αποδυτηριάκιας πήγε να μας μεθύσει με τσάι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου