Η Σφύρα απελευθερώθηκε – Αλλά μήπως αύριο όλα θα ξαναρχίσουν πάλι από την αρχή στη Συρία;

Michel Lhomme (Γαλλία)      (μτφ. Κριστιάν)

1.11.2013: τα ρωσικά, αμερικανικά, γερμανικά, βρετανικά και γαλλικά πολεμικά πλοία στην Ανατολική Μεσόγειο

Το προαισθανόμαστε. Η Μέση Ανατολή θα επιστρέψει στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων σε λίγες εβδομάδες. 

Ο «δίκαιος πόλεμος» της Δύση κατά του Μπασάρ αλ-Άσαντ μήπως απλά αναβλήθηκε ή αναστάλθηκε; 

Τα όπλα κυκλοφορούν όλο και περισσότερο, οι ειδικές υπηρεσίες επίσης, ιδιαίτερα η Μοσάντ. 

Φτάνει να κοιτάξει κανείς έναν χάρτη με τις θέσεις των πολεμικών πλοίων (αμερικανικές και ρωσικές δυνάμεις) στη Μεσόγειο για να καταλάβει ότι ποτέ δεν ήμασταν τόσο κοντά σε μια σύγκρουση. 

Και μετά, σήμερα το πρωί, ήρθε η Σφύρα (Sfeira) ...

Η πόλη Σφύρα (Sfeira), στα νοτιοανατολικά του Χαλεπιού, απελευθερώθηκε από τον Αραβικό Συριακό Στρατό και τις νομιμόφρονες μονάδες της εθνικής άμυνας. Θα χαιρετίσουμε αύριο το θάρρος των Σύρων εθελοντών και αυτού του ηρωικού τακτικού στρατού ενώ όλη η διεθνής κοινότητα τους περίγραφε ως τέρατα.

Τους τελευταίους μήνες, οι ένοπλες ανταρτικές ομάδες είχαν μαζέψει στη Σφύρα (Sfeira) έναν σημαντικό αριθμό στρατευμάτων, τις καλύτερα εξοπλισμένες μονάδες.

Ήταν το Μέτωπο αλ-Νούσρα και το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε, που συνδέονται με την Αλ Κάιντα,  τη Liwaa αλ-Ισλάμ, με επικεφαλείς τον Zahran Allouche, τον άνθρωπο του Bandar bin Sultan στη Συρία, τον Ahrar al-Sham και ένα τοπικό στρατιωτικό συμβούλιο συνδεδεμένο με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό. Αυτές οι ομάδες απολάμβαναν ανοικτές γραμμές ανεφοδιασμού προς τα σύνορα με την Τουρκία, από όπου στέλνονταν όπλα,  πυρομαχικά, χρήματα και ενισχύσεις μαχητών, μερικές φορές από το εξωτερικό. Αλλά όλα αυτά δεν τους εμπόδισε να χάσουν τη Σφύρα (Sfeira).

Αλλά η Σφύρα είναι ένας σημαντικός στρατηγικός κόμβος που ελέγχει τη πρόσβαση στο νοτιοανατολικό μέρος του Χαλεπίου. Δεν απέχει πολύ από το Διεθνές Αεροδρόμιο του Χαλεπιού και από το στρατιωτικό αεροδρόμιο του Koueirès. Είναι κοντά στην περιοχή του Al-Bab, η οποία ελέγχει την πρόσβαση στο Χαλέπι και αποτελεί επομένως κρίσιμο σημείο ισορροπίας του εσωτερικού του Χαλεπιού και της επαρχίας του, καθώς δεν βρίσκεται πολύ μακριά από τις αμυντικές βιομηχανίες και του δρόμου ανεφοδιασμού που ενώνει το Χαλέπι με την επαρχία του Χαμά.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η απελευθέρωση της Σφύρα (Sfeira) ήταν ζωτικής σημασίας για τον τακτικό στρατό της Συρίας. 

Δεν θα παραλείψει να επηρεάσει γρήγορα τη στρατιωτική ισορροπία στη χώρα και τις δυτικές αντιδράσεις στα παρασκήνια. 

Η ταχεία επέλαση του συριακού στρατού τις τελευταίες ημέρες είναι οπωσδήποτε μια ζωντανή απόδειξη των υψηλών ικανοτήτων του και της ηθικής αλληλεγγύης του. Επιβεβαιώνει, επίσης, την αλλαγή συμπεριφοράς των Σύρων, οι οποίοι απορρίπτουν τις καταχρήσεις των εξτρεμιστικών ομάδων, που σπαράσσονται από εσωτερικές διαμάχες.

Η εμφάνιση βαθέων διαφορών μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας από τη μία πλευρά, του Κατάρ και της Τουρκίας, από την άλλη, είναι άλλο ένα σημάδι της αποτυχίας του πολέμου εναντίον της Συρίας. 

Οι ένοπλες ομάδες που μάχονται το συριακό κράτος, ποτέ δεν ήταν τίποτα άλλο από χειραγωγημένες προσόψεις των ξένων δυνάμεων του ΝΑΤΟ, οι ίδιες ωθούμενες από το Ισραήλ που θέλει να διαμελίσει τη χώρα.

Το Ισραήλ βομβάρδισε την περασμένη εβδομάδα μια αποθήκη ρωσικών πυραύλων σε συριακό έδαφος. Το εβραϊκό κράτος παραβιάζει συστηματικά τον εναέριο χώρο της Συρίας, χωρίς κανείς να διαμαρτυρηθεί όπως συμβαίνει εξάλλου τακτικά, για να μη πούμε καθημερινά, στη Λωρίδα της Γάζας που έμεινε σήμερα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και δικτυωμένη από μη επανδρωμένα αεροσκάφη επιτήρησης.

Γιατί τόση εμμονή εναντίον της Συρίας;

Τα έχουν με την κοσμιότητα του κόμματος Μπάαθ, την ανοχή των Χριστιανών στη Δαμασκό; 

Ένα μεγαλοπρεπές άγαλμα του Χριστού που μόλις αναδύθηκε στο όρος των Χερουβείμ είναι πιθανό να μη διορθώσει τα πράγματα. Το γλυπτό βρίσκεται 27 χιλιόμετρα από τη Δαμασκό. Πρόκειται για ένα χάλκινο μνημείο που παριστάνει τον ευλογητό Σωτήρα που κορυφώνει σε 32 μ ύψος και είναι ορατό από το Λίβανο, την Ιορδανία, την Παλαιστίνη και το Ισραήλ. 

Ο Samir Al-Gadban, διευθυντής του ιδρύματος Αγίου Παύλου και Αγίου Γεωργίου, ο οποίος πήρε άμεσα μέρος στην ανέγερση του αγάλματος, δήλωσε:

 «Το έργο ξεκίνησε το 2005 και ευλογήθηκε από τον Όσιο Ιγνάτιο Δ’, τότε Πατριάρχη της Αντιοχείας και Πάσης Ανατολής. Το γλυπτό είναι η εικόνα της Παρουσίας. Ο ευλογητός Χριστός πατά το φίδι που προσωποποιεί το κακό. Στα δεξιά του είναι ο Αδάμ και η Εύα, και στα αριστερά του, το σκυμμένο κεφάλι. 

Πολλές τοποθεσίες προτάθηκαν στη γλυπτική ομάδα, αλλά ο Πατριάρχης Αντιοχείας επέλεξε τελικά το Όρος των Χερουβείμ. Γνωρίζουμε ότι οι Χερουβίμ είναι ένα σύμβολο που προέρχεται από την Παλαιά Διαθήκη. Χρησιμοποιείται στη χριστιανική θρησκεία και δεν αμφισβητείται από το Ισλάμ».

Το έργο πήρε οκτώ χρόνια. «Ήταν μια εξαιρετικά περίπλοκη διαδικασία, επειδή όλοι οι δρόμοι έκλεισαν και ήταν αδύνατο να μεταφερθούν τα υλικά στο βουνό. Μέρος της γης ελεγχόταν από τους αντάρτες και ένα άλλο από τον συριακό στρατό. Έπρεπε να πάρουμε έγκριση από όλα τα μέρη για να αφήσουν να περάσουν οι τεχνικοί εξοπλισμοί. Κερδίσαμε τελικά και συμφωνήθηκε να μη πυροβοληθεί καμιά σφαίρα κατά τη διάρκεια της συναρμολόγησης. Πράγματι, κανένα μέρος δεν πυροβόλησε κατά τη διάρκεια των τριών ημερών που κράτησε η επιχείρηση».

Το γλυπτό έλαβε το όνομα: «Ήρθα για να σώσω τον κόσμο».

Το ίδιο λένε και οι Ηνωμένες Πολιτείες, όταν παρεμβαίνουν με φόντο πολεμικών μελωδίων και προβάλλοντας τη νέα θεολογία της παγκοσμιοποίησης, αυτή της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1948.

Michel Lhomme