Ταυτότητα έρευνας: Η τηλεφωνική δημοσκόπηση διεξήχθη από την εταιρεία VOTE
ADDED VALUE για το enikos.gr σε δείγμα 1252 ατόμων από όλη την Ελλάδα από τις 31
Μαρτίου 2012 έως τις 5 Απριλίου 2012.
Τα πιο σημαντικά ευρήματα της δημοσκόπησης
Η έρευνα της Vote για το enikos.gr αποτυπώνει ανάγλυφα την ανατροπή των διαχρονικών και παγιωμένων αντιλήψεων και πεποιθήσεων της κοινής γνώμης, όπως αυτή καταγράφεται διαχρονικά στην περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Ένα νέο πολιτικό σκηνικό διαμορφώνεται με τον δικομματισμό να υποχωρεί έναντι νέων κομμάτων, φαινόμενο που καθιστά πιθανό το ενδεχόμενο δεκακομματικής βουλής και κυβέρνησης συνεργασίας εν αναμονή της προκήρυξης των προσεχών βουλευτικών εκλογών.
Το υπό διαμόρφωση κομματικό σύστημα: Σαφές Προβάδισμα Νέας Δημοκρατίας, πολυκομματική βουλή και κυβέρνηση συνεργασίας
Η Νέα Δημοκρατία καταγράφει σαφές προβάδισμα απέχοντας όμως από το διακηρυγμένο στόχο της αυτοδυναμίας. Σε ό,τι αφορά την πρόθεση ψήφου προηγείται με διαφορά 6,7 ποσοστιαίων μονάδων, φθάνοντας το 20,80% έναντι 14,09% του ΠΑΣΟΚ.
Στο ΠΑΣΟΚ, η αλλαγή προέδρου δεν ανέτρεψε το παγιωμένο προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας, όπως αποτυπώνεται σε όλες τις έρευνες που έχουν δημοσιευτεί τους προηγούμενους μήνες με την ανάδειξη του Ε. Βενιζέλου στην προεδρία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο ερώτημα για το ποιο κόμμα «σίγουρα δεν θα ψήφιζαν» στις επόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ «προηγείται» με το εντυπωσιακό 40,33%. Ακολουθεί η Νέα Δημοκρατία που καταψηφίζεται από το 18,05% των ερωτηθέντων.
Τα κόμματα της Αριστεράς, που εκπροσωπούνται στο ελληνικό κοινοβούλιο ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ καρπώνονται σημαντικά οφέλη από την «αντιμνημονιακή» τους στάση κινούμενα σαφώς υψηλότερα από τα ποσοστά τους στις Εθνικές Εκλογές του 2009, φθάνοντας το 8,95% και το 6,54% αντίστοιχα.
Η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη με 7,90% και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Πάνου Καμμένου με 7,76%, που πρόσφατα σχημάτισαν κοινοβουλευτικές ομάδες πραγματοποιούν δυναμική είσοδο στο υπό διαμόρφωση κομματικό σύστημα, προσελκύοντας απογοητευμένους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του δικομματισμού.
Ο ΛΑΟΣ εμφανίζει φθορά - πάντα σε σχέση με το ποσοστό που είχε συγκεντρώσει στις προηγούμενες εκλογές -αλλά ξεπερνά οριακά το 3%, προκειμένου να παραμείνει εντός του κοινοβουλίου.
Πολύ κοντά στην είσοδο στο ελληνικό κοινοβούλιο βρίσκονται οι Οικολόγοι- Πράσινοι με 3,37% η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη με 3,01% και η Χρυσή Αυγή με 2,71% καθιστώντας πολύ πιθανό το ενδεχόμενο της δεκακομματικής βουλής.
Αντιθέτως, η νεοϊδρυθείσα Κοινωνική Συμφωνία των Λούκα Κατσέλη και Χάρη Καστανίδη περιορίζεται στο 1,09% όσον αφορά την πρόθεση ψήφου, πολύ χαμηλότερα από το πλαφόν του 3%.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι οι ερωτηθέντες θεωρούν προτιμότερη κυβέρνηση συνεργασίας περισσοτέρων κομμάτων σε ποσοστό 59,29% έναντι 27,89% που εκφράζουν προτίμηση για αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση.
Ο Α. Σαμαράς σημειώνει σαφές προβάδισμα έναντι του Ε. Βενιζέλου στο βαθμό προτίμησης για τον επικεφαλής ενδεχόμενης κυβέρνησης συνεργασίας με 20,40% έναντι 11,41% του νεοεκλεγέντος Προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Ακολουθούν ο Φ. Κουβέλης με 5,71%, ο Α. Τσίπρας με 5,20% και ο Π. Καμμένος με 5,16%
.
Η συσπείρωση των κομμάτων
Αυτοδυναμία ή συνεργασία
Πολιτικοί αρχηγοί
Ηγέτες σε Κρίση. Ποιοί μπορούν να ηγηθούν της εξόδου από την κρίση;
Ο Α. Σαμαράς υπερτερεί σαφώς του Ε. Βενιζέλου στη δυνατότητα προβολής ισχυρότερης αντίστασης σε πιέσεις από διεθνή και εγχώρια συμφέροντα με 15,9% έναντι 9,25%, στη δυνατότητα προάσπισης των εθνικών μας θέσεων στα μείζονα εθνικά ζητήματα (Σκοπιανό και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις) με 17,94% έναντι 9,51%, σε βαθμό εμπιστοσύνης, καθώς 16,38% των ερωτηθέντων θα επέλεγαν τον πρόεδρο της ΝΔ για συνέταιρο σε μια εμπορική ή μικρομεσαία επιχείρηση έναντι 8,68% του Ε.Βενιζέλου. Μικρότερο προβάδισμα εμφανίζει στο ερώτημα «ποιον εκ των δύο θα επιλέγατε να ακούτε κάθε πρωί αν είχε εκπομπή στο ραδιόφωνο» με 11,24% σε σχέση με 10,21% των συμμετεχόντων στην έρευνα που προτιμούν το Ε.Βενιζέλο.
Τέλος σε επίπεδο εικόνας των πολιτικών αρχηγών ο Ε.Βενιζελος εμφανίζει το υψηλότερο ποσοστό αρνητικών κρίσεων με 14,57%, ενώ ακολουθεί ο Α.Σαμαράς με 7,80%.
Σε όλες τις παραπάνω ερωτήσεις οι ερωτηθέντες είχαν δικαίωμα μιας μόνον απάντησης.
Είναι εντυπωσιακές οι αρνητικές κρίσεις που διατυπώνονται έναντι συνολικά της εικόνας των πολιτικών αρχηγών. 44,28% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι δεν θα ήθελαν πουν ούτε καλημέρα σε κανέναν από τους πολιτικούς αρχηγούς σε περίπτωση που τους συναντούσαν τυχαία.
Επίσης αξίζει να σημειωθεί η απάντηση «κανένας» επικρατεί σε όλα τα ερωτήματα που αφορούν τον επικεφαλής κυβέρνησης συνεργασίας, την αντίσταση στα συμφέροντα, τη δυνατότητα προάσπισης εθνικών ζητημάτων, την εμπιστοσύνη και τη θετική κρίση σημειώνοντας ποσοστά που κυμαίνονται από 36% ως 55%.
Τι πρέπει να γίνει
Οι αλλαγές
Οι γενεσιουργές αιτίες της ανατροπής πολλές και πολυεπίπεδες: μηδενική απόκριση της διακυβέρνησης, πολύχρονος πολωτικός ανταγωνισμός, φαύλος κύκλος της πολιτικής διαφθοράς και της πολιτικής κουλτούρας και γενικευμένη απαισιοδοξία. Και ενώ πολλοί επί σειρά ετών ανέμεναν ή/και προσδοκούσαν την κατάρρευση του δικομματισμού «από άλλην αιτίαν», επιβεβαιώθηκε το γνωστό αμερικάνικο σλόγκαν της περιόδου Κλίντον: “it is the economy, stupid”.
Η ελληνική κοινωνία είναι «τολμηρότερη της ηγεσίας της», παρότι παρουσιάζει εσωτερικές αντιφάσεις. Είναι ριζοσπαστική και συνάμα φοβική, είναι ορθολογική και συνάμα παραδοσιακή, είναι φιλελεύθερη και συγχρόνως συντηρητική.
Η Νέα Δημοκρατία σαφώς προηγείται του ΠΑΣΟΚ με την «ψυχολογική» διαφορά ασφαλείας του 5%, ενώ ο Αντώνης Σαμαράς υπερέχει του Ευάγγελου Βενιζέλου, τον οποίον «φαίνεται» να «βαρύνει» η συγκυβέρνηση με τον Γ. Παπανδρέου.
Το αίτημα για κυβερνήσεις συνεργασίας και η σαφής υπεροχή του Α. Σαμαρά έναντι του Ε. Βενιζέλου ως «Πρωθυπουργός της κυβέρνησης συνεργασίας» πιθανότητα προσδιορίζουν το δίλλημα διακυβέρνησης και την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των κομμάτων.
Η «αντοχή» των κομμάτων «διαμαρτυρίας» (Ανεξάρτητοι Έλληνες, Δημοκρατική Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ), καθώς και η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των υπολοίπων κομμάτων (ΛΑΟΣ, Οικολόγοι Πράσινοι, Δημοκρατική Συμμαχία, Χρυσή Αυγή) θα εξαρτηθεί από το βαθμό έκθεσής τους στον πολιτικό ανταγωνισμό, όσο και από το βαθμό επικράτησης του διλήμματος διακυβέρνησης, δηλαδή ποιο κόμμα, ποιος πρωθυπουργός θα κυβερνήσει την επόμενη ημέρα.
Τα κόμματα εξουσίας κλονίζονται και μαζί τους κυρίαρχες πεποιθήσεις, στάσεις και αντιλήψεις. Απομένει να αποδειχθεί εάν η διαμαρτυρία και η απογοήτευση μπορούν να «τεκνοποιήσουν» μια νέα πολιτική ηθική και κουλτούρα, αλλά και ποια κόμματα και ποια πρόσωπα μπορούν να τις «κυοφορήσουν» αναδεικνύοντας μια νέα πολιτική τάξη.
*Διευθύνων Σύμβουλος της VOTE ADDED VALUE SA
Τα πιο σημαντικά ευρήματα της δημοσκόπησης
Η έρευνα της Vote για το enikos.gr αποτυπώνει ανάγλυφα την ανατροπή των διαχρονικών και παγιωμένων αντιλήψεων και πεποιθήσεων της κοινής γνώμης, όπως αυτή καταγράφεται διαχρονικά στην περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Ένα νέο πολιτικό σκηνικό διαμορφώνεται με τον δικομματισμό να υποχωρεί έναντι νέων κομμάτων, φαινόμενο που καθιστά πιθανό το ενδεχόμενο δεκακομματικής βουλής και κυβέρνησης συνεργασίας εν αναμονή της προκήρυξης των προσεχών βουλευτικών εκλογών.
Το υπό διαμόρφωση κομματικό σύστημα: Σαφές Προβάδισμα Νέας Δημοκρατίας, πολυκομματική βουλή και κυβέρνηση συνεργασίας
Η Νέα Δημοκρατία καταγράφει σαφές προβάδισμα απέχοντας όμως από το διακηρυγμένο στόχο της αυτοδυναμίας. Σε ό,τι αφορά την πρόθεση ψήφου προηγείται με διαφορά 6,7 ποσοστιαίων μονάδων, φθάνοντας το 20,80% έναντι 14,09% του ΠΑΣΟΚ.
Στο ΠΑΣΟΚ, η αλλαγή προέδρου δεν ανέτρεψε το παγιωμένο προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας, όπως αποτυπώνεται σε όλες τις έρευνες που έχουν δημοσιευτεί τους προηγούμενους μήνες με την ανάδειξη του Ε. Βενιζέλου στην προεδρία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο ερώτημα για το ποιο κόμμα «σίγουρα δεν θα ψήφιζαν» στις επόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ «προηγείται» με το εντυπωσιακό 40,33%. Ακολουθεί η Νέα Δημοκρατία που καταψηφίζεται από το 18,05% των ερωτηθέντων.
Τα κόμματα της Αριστεράς, που εκπροσωπούνται στο ελληνικό κοινοβούλιο ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ καρπώνονται σημαντικά οφέλη από την «αντιμνημονιακή» τους στάση κινούμενα σαφώς υψηλότερα από τα ποσοστά τους στις Εθνικές Εκλογές του 2009, φθάνοντας το 8,95% και το 6,54% αντίστοιχα.
Η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη με 7,90% και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Πάνου Καμμένου με 7,76%, που πρόσφατα σχημάτισαν κοινοβουλευτικές ομάδες πραγματοποιούν δυναμική είσοδο στο υπό διαμόρφωση κομματικό σύστημα, προσελκύοντας απογοητευμένους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του δικομματισμού.
Ο ΛΑΟΣ εμφανίζει φθορά - πάντα σε σχέση με το ποσοστό που είχε συγκεντρώσει στις προηγούμενες εκλογές -αλλά ξεπερνά οριακά το 3%, προκειμένου να παραμείνει εντός του κοινοβουλίου.
Πολύ κοντά στην είσοδο στο ελληνικό κοινοβούλιο βρίσκονται οι Οικολόγοι- Πράσινοι με 3,37% η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη με 3,01% και η Χρυσή Αυγή με 2,71% καθιστώντας πολύ πιθανό το ενδεχόμενο της δεκακομματικής βουλής.
Αντιθέτως, η νεοϊδρυθείσα Κοινωνική Συμφωνία των Λούκα Κατσέλη και Χάρη Καστανίδη περιορίζεται στο 1,09% όσον αφορά την πρόθεση ψήφου, πολύ χαμηλότερα από το πλαφόν του 3%.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι οι ερωτηθέντες θεωρούν προτιμότερη κυβέρνηση συνεργασίας περισσοτέρων κομμάτων σε ποσοστό 59,29% έναντι 27,89% που εκφράζουν προτίμηση για αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση.
Ο Α. Σαμαράς σημειώνει σαφές προβάδισμα έναντι του Ε. Βενιζέλου στο βαθμό προτίμησης για τον επικεφαλής ενδεχόμενης κυβέρνησης συνεργασίας με 20,40% έναντι 11,41% του νεοεκλεγέντος Προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Ακολουθούν ο Φ. Κουβέλης με 5,71%, ο Α. Τσίπρας με 5,20% και ο Π. Καμμένος με 5,16%
.Η συσπείρωση των κομμάτων
Αυτοδυναμία ή συνεργασία
Πολιτικοί αρχηγοί
Ηγέτες σε Κρίση. Ποιοί μπορούν να ηγηθούν της εξόδου από την κρίση;
Ο Α. Σαμαράς υπερτερεί σαφώς του Ε. Βενιζέλου στη δυνατότητα προβολής ισχυρότερης αντίστασης σε πιέσεις από διεθνή και εγχώρια συμφέροντα με 15,9% έναντι 9,25%, στη δυνατότητα προάσπισης των εθνικών μας θέσεων στα μείζονα εθνικά ζητήματα (Σκοπιανό και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις) με 17,94% έναντι 9,51%, σε βαθμό εμπιστοσύνης, καθώς 16,38% των ερωτηθέντων θα επέλεγαν τον πρόεδρο της ΝΔ για συνέταιρο σε μια εμπορική ή μικρομεσαία επιχείρηση έναντι 8,68% του Ε.Βενιζέλου. Μικρότερο προβάδισμα εμφανίζει στο ερώτημα «ποιον εκ των δύο θα επιλέγατε να ακούτε κάθε πρωί αν είχε εκπομπή στο ραδιόφωνο» με 11,24% σε σχέση με 10,21% των συμμετεχόντων στην έρευνα που προτιμούν το Ε.Βενιζέλο.
Τέλος σε επίπεδο εικόνας των πολιτικών αρχηγών ο Ε.Βενιζελος εμφανίζει το υψηλότερο ποσοστό αρνητικών κρίσεων με 14,57%, ενώ ακολουθεί ο Α.Σαμαράς με 7,80%.
Σε όλες τις παραπάνω ερωτήσεις οι ερωτηθέντες είχαν δικαίωμα μιας μόνον απάντησης.
Είναι εντυπωσιακές οι αρνητικές κρίσεις που διατυπώνονται έναντι συνολικά της εικόνας των πολιτικών αρχηγών. 44,28% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι δεν θα ήθελαν πουν ούτε καλημέρα σε κανέναν από τους πολιτικούς αρχηγούς σε περίπτωση που τους συναντούσαν τυχαία.
Επίσης αξίζει να σημειωθεί η απάντηση «κανένας» επικρατεί σε όλα τα ερωτήματα που αφορούν τον επικεφαλής κυβέρνησης συνεργασίας, την αντίσταση στα συμφέροντα, τη δυνατότητα προάσπισης εθνικών ζητημάτων, την εμπιστοσύνη και τη θετική κρίση σημειώνοντας ποσοστά που κυμαίνονται από 36% ως 55%.
Τι πρέπει να γίνει
Οι αλλαγές
Η Αρχή του Τέλους
Του Δρ. Άγγελου
Λάσκαρη*
Η προσεκτική ανάγνωση των δημοσκοπικών ευρημάτων σχετικά με την επικείμενη
εκλογική αναμέτρηση αναδεικνύει ότι πιθανότατα θα σηματοδοτήσει «λιγότερο» το
τέλος της μεταπολίτευσης και «περισσότερο» την απαρχή μιας νέας πολιτικής
πραγματικότητας. Οι «εκπλήξεις» θα είναι περισσότερες την επαύριον της
6ης Μαΐου από αυτές της Κυριακής των εκλογών. Οι γενεσιουργές αιτίες της ανατροπής πολλές και πολυεπίπεδες: μηδενική απόκριση της διακυβέρνησης, πολύχρονος πολωτικός ανταγωνισμός, φαύλος κύκλος της πολιτικής διαφθοράς και της πολιτικής κουλτούρας και γενικευμένη απαισιοδοξία. Και ενώ πολλοί επί σειρά ετών ανέμεναν ή/και προσδοκούσαν την κατάρρευση του δικομματισμού «από άλλην αιτίαν», επιβεβαιώθηκε το γνωστό αμερικάνικο σλόγκαν της περιόδου Κλίντον: “it is the economy, stupid”.
Η ελληνική κοινωνία είναι «τολμηρότερη της ηγεσίας της», παρότι παρουσιάζει εσωτερικές αντιφάσεις. Είναι ριζοσπαστική και συνάμα φοβική, είναι ορθολογική και συνάμα παραδοσιακή, είναι φιλελεύθερη και συγχρόνως συντηρητική.
Η Νέα Δημοκρατία σαφώς προηγείται του ΠΑΣΟΚ με την «ψυχολογική» διαφορά ασφαλείας του 5%, ενώ ο Αντώνης Σαμαράς υπερέχει του Ευάγγελου Βενιζέλου, τον οποίον «φαίνεται» να «βαρύνει» η συγκυβέρνηση με τον Γ. Παπανδρέου.
Το αίτημα για κυβερνήσεις συνεργασίας και η σαφής υπεροχή του Α. Σαμαρά έναντι του Ε. Βενιζέλου ως «Πρωθυπουργός της κυβέρνησης συνεργασίας» πιθανότητα προσδιορίζουν το δίλλημα διακυβέρνησης και την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των κομμάτων.
Η «αντοχή» των κομμάτων «διαμαρτυρίας» (Ανεξάρτητοι Έλληνες, Δημοκρατική Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ), καθώς και η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των υπολοίπων κομμάτων (ΛΑΟΣ, Οικολόγοι Πράσινοι, Δημοκρατική Συμμαχία, Χρυσή Αυγή) θα εξαρτηθεί από το βαθμό έκθεσής τους στον πολιτικό ανταγωνισμό, όσο και από το βαθμό επικράτησης του διλήμματος διακυβέρνησης, δηλαδή ποιο κόμμα, ποιος πρωθυπουργός θα κυβερνήσει την επόμενη ημέρα.
Τα κόμματα εξουσίας κλονίζονται και μαζί τους κυρίαρχες πεποιθήσεις, στάσεις και αντιλήψεις. Απομένει να αποδειχθεί εάν η διαμαρτυρία και η απογοήτευση μπορούν να «τεκνοποιήσουν» μια νέα πολιτική ηθική και κουλτούρα, αλλά και ποια κόμματα και ποια πρόσωπα μπορούν να τις «κυοφορήσουν» αναδεικνύοντας μια νέα πολιτική τάξη.
*Διευθύνων Σύμβουλος της VOTE ADDED VALUE SA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου